. . . . . . . . . . . .
का कोण जाणे खूप आनंद झाला मला बागेत जाताना !
फिरता फिरता बागेत दिसल्या मला दोन कळ्या एकमेकींशी बोलताना !
हितगुज ऐकत होतो मी त्यांचे , बोलत होत्या एकमेकींशी , आनंद आहे छोटे आयुष्य जगताना !
वेदना होत नाहीत कसल्याही तुम्ही आम्हाला तोडताना !
कारण आमचे आयुष्य सुंदर असते इतरांना सुगंध देताना !
खूप सुखात पाहिलं मी कळ्यांना वार्या बरोबर हळूवारपणे डोलताना !
जणू हसतमुख वाटत होत्या दवबिंदूंचे टपोरे थेंब झेलताना !
प्रसन्न झाल्या होत्या कोवळी सुर्यकिरणे अंगावर घेताना !
हळूच पहात होत्या सभोवताली फिरणाऱ्या फुलपाखरांना !
ऐकत होत्या उंच भरारी घेऊन मंजुळ गाणी गाणार्या निसर्गातील लेकरांना !
हळूच मला पहात होत्या इकडे तिकडे मी निसर्गाचा आनंद घेताना !
मी मनाशी म्हणालो कळ्यांसारखे छोटे आयुष्य जगावे पण आनंदी रहायला पाहिजे इतरांना सुखी राहताना !
मलाही इतरांसाठी सुख मागायचे आहे , विविधतेने नटलेले आयुष्य जगताना !
रचना . . . विजय पिसाळ नातेपुते. .
९४२३६१३४४९/ ९६६५९३६९४९
